Jasons schreeuw deed iedereen verstijven en hun aandacht op hem richten. Hij voelde elke blik: schok, medeleven en bezorgdheid. Zijn tante Christel keek hem aan met een uitdrukking die boekdelen sprak en fluisterde tegen zijn oom naast haar. Jason wist precies wat ze dachten.
“Ze denken waarschijnlijk dat ik gek ben geworden,” dacht hij, terwijl hij beschaamd naar beneden keek. Hij wilde dat hij gewoon kon verdwijnen, al zijn problemen achter zich kon laten alsof het niets was. Maar dat was niet mogelijk, en hij zat vast aan het herhalen van de afgelopen maanden in zijn hoofd, keer op keer..