Hij wenste dat hij alles wat hij wist kon vergeten. Misschien zou dat alles makkelijker maken. Maar toen schudde hij zijn hoofd. Nee, iedereen verdient het om de waarheid te weten. Hij was het zat om al die valse tranen en geveinsde zorgzaamheid te zien. Hij geloofde dat als er niet zoveel leugens waren geweest, zijn vader er misschien nog was geweest.
Dus schraapte hij zijn keel en keek de menigte aan. Hij haalde diep adem en sprak vol vertrouwen: “Het verhaal dat jullie allemaal hebben gehoord over de dood van mijn vader,” hij pauzeerde even om er zeker van te zijn dat hij ieders aandacht had. Op dat moment zag hij Calvin, een van zijn vaders collega’s, snel door de menigte naar hem toe komen. Toen Calvin dichterbij kwam, zei Jason snel: “Het is allemaal een leugen,” net voordat Calvin zijn arm stevig beetpakte.