Jasons hart bonsde. “Wat bedoel je, Calvin? Wat vertel je me niet?” vroeg hij, zijn frustratie groeide. De puzzelstukjes waren er, maar ze pasten maar niet in elkaar.
Het gemompel van de menigte werd luider, een mengeling van speculatie en ongeduld. Jason besefte dat ze hier niet langer vrijuit konden spreken. Hij had antwoorden nodig, en wel nu. “Open de kist,” zei Jason abrupt, terwijl hij zich omdraaide naar de menigte, zijn stem vaster en gebiedender dan voorheen. “We moeten kijken of er nog iets is dat ons kan vertellen wat er echt gebeurd is.”