Fluisteringen van bezorgdheid verspreidden zich onder de gasten toen ze zagen hoe ze worstelde om te bewegen en hoe ze duidelijk leed. Lola’s toestand kon niet langer genegeerd of afgedaan worden als een klein probleem; het was een zaak van publieke bezorgdheid geworden, die vragen opriep en opriep tot actie.
Kinderen die ooit naar Lola’s levendige capriolen keken, staarden haar nu met groeiende bezorgdheid aan. Waar ze ooit hadden genoten van haar speelse schommels en interacties, zagen ze nu een somber figuur die worstelde met een duidelijk pijnlijke aandoening. De levendige energie die hen ooit zo in de ban had gehouden, werd vervangen door een verontrustende stilte.