Leah voelde medelijden toen Samuel zijn angsten deelde. Hij wist dat het systeem niet aan zijn kant stond en dat zijn kansen klein waren. Zijn stem brak een beetje toen hij bekende: “Niemand geeft iets om de daklozen, ik weet zeker dat ik er geweest ben”.
Leah wilde verder aandringen, wanhopig om de waarheid te achterhalen over wat er die ochtend echt gebeurd was, maar voordat ze dat kon vragen, kwam de agent de kamer weer binnen. “De tijd is om,” zei hij kortaf, terwijl hij Leah bij de arm nam en haar naar buiten begeleidde.