Vastbesloten om niet op te geven, begon Leah op deuren van nabijgelegen bedrijven te kloppen om te vragen of iemand getuige was geweest van het incident. De meesten schudden hun hoofd en beweerden dat ze die dag niets ongewoons hadden gezien of gehoord.
De herhaalde afwijzingen waren ontmoedigend, maar Leah zette door, wetende dat Samuels lot afhing van haar doorzettingsvermogen. Leah ging vervolgens naar de daklozenopvang, waar ze met het personeel en de bewoners sprak.