Terwijl ze reden, bleef Leah op haar hoede en wierp af en toe een blik in de achteruitkijkspiegel. De man zat stil, hield zijn hoofd vast en staarde uit het raam. Leah voelde een mengeling van spanning en empathie. Ze wist dat ze een risico nam, maar iets dwong haar om door te gaan.
Toen ze het ziekenhuis bereikte, keek Leah toe hoe de man, die er nu zwakker uitzag, moeite deed om zichzelf bij elkaar te rapen. Hij haalde een handvol kleingeld tevoorschijn, ter waarde van tien dollar, en probeerde het aan haar te geven. Leah schudde haar hoofd en weigerde het geld. Ze kon het niet aannemen; het voelde niet goed.