Het was bijna twee uur later toen ze het vertrouwde geluid hoorde van een sleutel die in het slot werd gedraaid. De voordeur ging open en daar stond Danny, glimlachend toen hij naar binnen liep. “Oma, ik ben er!” riep hij vrolijk. Marie verstijfde, haar gezicht vertrok van kleur.
Ze staarde naar Danny, haar hart bonkte in haar borstkas. “Danny?” fluisterde ze, haar stem nauwelijks hoorbaar. Danny fronste toen hij haar gezichtsuitdrukking zag. “Oma, wat is er?” Hij kwam dichterbij, bezorgd op zijn gezicht.