Marie had het grootste deel van haar leven doorgebracht in hetzelfde bescheiden huis in een rustige buurt, waar elke hoek herinneringen opriep. Ze was er tientallen jaren geleden gaan wonen met haar man Jim, toen de wereld nog grenzeloos aanvoelde en hun dromen wortel schoten op een plek waarvan ze hoopten dat die een gezin zou voeden.
Maar het leven had een manier om onverwachte paden te banen. Jim was bijna tien jaar eerder overleden en liet een leegte achter die onmogelijk op te vullen leek. Het huis was sindsdien stiller geworden, maar Marie vond troost in de vertrouwde muren en in de dagelijkse routines die een gevoel van vrede brachten.