Toen Brianna rechtop ging staan, zag ze de man in het witte T-shirt net buiten de speelgoedwinkel staan. Zijn ogen waren op haar gericht, zijn vastberaden blik verontrustend. Een golf van onbehagen overspoelde haar. Was hij hen gevolgd vanaf het restaurant? Even ging haar hart tekeer.
Brianna stond op en trok Adrian en Lucy dicht tegen zich aan. Ze fluisterde: “Kom, we gaan,” en begon naar de toonbank van de winkel te lopen, haar passen lang en gehaast. Haar gedachten gingen tekeer. Het enige waar ze aan kon denken was om haar kinderen de winkel uit te krijgen en ergens veilig onder te brengen.
Terwijl Brianna zich naar de uitgang haastte, haar hart bonkend van de spanning, riep een diepe stem achter haar: “Pardon!” Ze bevroor en hield de handen van haar kinderen stevig vast. Langzaam draaide ze zich om, zich voorbereid op wat er zou kunnen komen. Op dat moment wist Brianna: wat er ook zou gaan gebeuren, het zou alles veranderen.