Toen de quesadilla arriveerde, begon Brianna hem voorzichtig in drie porties te verdelen. De kinderen keken eerst gretig toe, maar hun glimlach verdween toen ze beseften dat ze moesten delen. Lucy fronste haar wenkbrauwen en sloeg haar armen over elkaar. Haar stem steeg een beetje toen ze zei: “Ik wil mijn eigen quesadilla, mama. Waarom moet ik altijd delen?”
Adrian viel haar bij, zijn gezicht vertroebeld door teleurstelling. “Het is mijn verjaardag! Ik wil mijn traktatie niet delen. Kan ik niet gewoon iets anders bestellen?” vroeg hij, zijn toon getint door frustratie. Brianna’s hart klopte toen ze naar hun verwachtingsvolle gezichten keek en wenste dat ze hun wensen in vervulling kon laten gaan.