Moeizaam slikkend pakte Brianna haar eigen stuk quesadilla en brak het in tweeën. “Hier, neem de mijne,” zei ze, zo vrolijk mogelijk. “Ik heb toch niet zo’n honger.” Ze duwde de stukken in de richting van Adrian en Lucy, in de hoop dat het gebaar hen tevreden zou stellen.
Maar Adrian duwde zijn deel weg en mompelde: “Het is niet hetzelfde.” Lucy keek naar haar broer en toen naar haar moeder, met trillende lippen zei ze: “Mam, haal alsjeblieft een ander gerecht voor hem. Het is zijn verjaardag.” De smeekbede kwam hard aan bij Brianna en ze had moeite om haar kalmte te bewaren.