Ze haalde diep adem, leunde voorover en sprak met een lage stem. “Laten we alsjeblieft geen scène maken. Ik weet dat dit niet is wat je wilde, maar we moeten het doen met wat we hebben. Ik zal vanavond thuis je lievelingseten maken, Adrian. Kun je me hierin vertrouwen?”
Adrian zuchtte, zakte in zijn stoel en Lucy zat achterover met haar armen over elkaar. De sfeer aan tafel voelde zwaar en Brianna vocht om zich door de opkomende vloed van schuld en frustratie heen te worstelen. Het enige wat ze nu kon doen was proberen haar vastberadenheid te behouden en het vertrouwen van haar kinderen intact te houden.