“Wacht-Adrian, Lucy!” Riep Brianna hen na, maar ze waren al halverwege de ingang. Ze voelde haar maag draaien. Met een gelaten zucht volgde ze hen, bang voor het gesprek waarvan ze wist dat het zou komen. Binnen leken de felle lichten en kleurrijke displays haar ogen te verbranden.
Bij de ingang wilde Brianna Adrian eraan herinneren dat ze het zich niet kon veroorloven om vandaag speelgoed voor hem te kopen, maar toen ze Adrian en Lucy met een stralende glimlach op hun gezicht door de gangpaden zag lopen, kon ze het niet laten om hen nog wat langer van het moment te laten genieten. “Adrian, schat, laten we naar huis gaan!” probeerde ze nog een keer.