Brianna’s hart deed pijn van dankbaarheid, maar ze schudde beleefd haar hoofd. “Oh, nee, alsjeblieft, dat hoef je niet te doen. Ik geef hem het speelgoed zo snel mogelijk. Echt waar.” Haar stem was kalm, maar ze voelde zich beschaamd om hulp van een vreemde aan te nemen.
De man glimlachte vriendelijk en zei: “Het is geen moeite. Mijn naam is Adam. Ik ben opgevoed door een alleenstaande moeder en veertien jaar lang waren we met z’n tweeën. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn en ik zou dit echt graag voor Adrian doen.”