“Gefeliciteerd, Adrian!” zong ze zachtjes toen ze binnenkwam, haar stem haar bezorgdheid verhullend. Adrian zijn slaperige ogen gingen open bij het zien van de geïmproviseerde taart en zijn gezicht lichtte op met een brede, oprechte glimlach. Lucy, zijn kleine zusje, werd ook wakker, klapte opgewonden in haar handen en juichte voor haar broer.
Even voelde Brianna een sprankje vrede. Toen ze Adrian en Lucy zag lachen en dansen in de kamer, verwonderde ze zich over hoe veerkrachtig ze waren, hun vreugde niet aangetast door de strijd die ze moesten leveren. Het waren momenten als deze die haar eraan herinnerden waarom ze zo onvermoeibaar werkte.