Uiteindelijk forceerde ze een gespannen glimlach en zei: “Alleen een bord quesadilla. We delen het allemaal.” Haar woorden bleven in de lucht hangen en even was ze bang voor de reactie van de serveerster. De serveerster knipperde met haar ogen, haar gezicht verraadde een flikkering van verbazing voordat ze kortaf knikte. “Oké, één bord dan,” zei ze en ze noteerde het op haar schrijfblok.
Brianna hield haar adem in, bang voor een opmerking of verdere vragen, maar die kwamen niet. Toen de serveerster wegliep, haalde Brianna opgelucht adem, hoewel de hitte van schaamte nog steeds haar gezicht bloosde. Ze wierp een blik op Adrian en Lucy, hun opgewonden geklets een bitterzoete herinnering aan hoeveel vertrouwen ze in haar hadden om de dag speciaal te maken.