Sam begreep niet wat Mike bedoelde, maar hij wilde hem helpen. Hij kon het niet aanzien dat Mike tevergeefs huilde. Langzaam bracht hij zijn hand naar voren en bood hem Mike aan.
“Kom omhoog. Ik ben er voor je, Mike. Maak je geen zorgen, ik zal je helpen.” Mike schrok zich rot. Met trillende handen stak hij zijn hand uit naar Sam, die hem hielp uit te stappen en op de stoel te gaan zitten.
“Wacht even, ik ben zo terug,” zei Sam terwijl hij zich naar zijn stoel haastte en zijn waterfles pakte. Terwijl hij de fles aan Mike gaf, wierp Sam weer een blik op meneer Smith.