Vernons hart zonk. Hij had gehoopt dat de aanwezigheid van de motorrijders de balans zou doen doorslaan, maar het was duidelijk dat de krakers hun hakken in het zand zetten. Hij draaide zich naar Jake en schudde zijn hoofd. “Ik kan dit niet doen. Ik ga ze niet met geweld wegjagen.”
Jake knikte en respecteerde Vernons beslissing. “Oké, man. We hebben het geprobeerd. Als je ons ooit nog nodig hebt, bel dan.” Terwijl de motorrijders wegreden, voelde Vernon een mengeling van opluchting en frustratie. Hij was trouw gebleven aan zijn principes, maar zijn huis was nog steeds onbereikbaar.