Emily was stomverbaasd. “Ik heb het gevraagd. Ik heb Mark gevraagd en hij zei ja.” Maar voordat de woorden er helemaal uit waren, had Mark het kalm ontkend, zijn toon zijdezacht. “Zoiets heb ik nooit gezegd. Ik dacht dat ze jouw toestemming had.”
Emily kon het ongeloof in haar moeders stem die avond nog steeds horen. “Je kunt niet liegen omdat je hem niet mag, Emily. Zo gedraag je je niet.” Linda’s woorden staken, niet omdat ze hard waren, maar omdat ze zo vastberaden waren, zo overtuigd dat Emily degene was die fout zat.