En dat was Marks kracht. Hij verhief nooit zijn stem, leek nooit boos. Hij was altijd kalm, beheerst en de perfecte partner. Daardoor leek Emily’s frustratie op kinderlijke opstandigheid. Die avond had haar moeder Mark niet alleen geloofd, ze had aan haar eigen dochter getwijfeld.
Terwijl ze nu in het café zat en Mark en de mysterieuze vrouw samen zag lachen, voelde Emily haar borstkas verstrakken. De herinnering aan die avond woog zwaar op haar. Als ze rechtstreeks naar Linda zou gaan met wat ze gezien had, zou de geschiedenis zich dan herhalen?