Haar verwoede geroep trok de aandacht van de buren. Een paar openden hun deuren met paraplu’s of lantaarns in de hand. Een oudere vrouw in een roze badjas vroeg: “Ben je een huisdier kwijt, schat?” Eliza knikte, buiten adem. “Mijn kat, grijs met groene ogen, hij heet Orion. Heb je hem gezien?” De vrouw schudde meelevend haar hoofd. “Ik heb vanavond geen katten gezien, maar ik zal opletten.”
Eliza liep verder, draaide hoeken om en pauzeerde bij heggen, in de hoop een flits van grijze vacht te zien. De bliksem verlichtte kort de lucht en onthulde lege straten die glad waren van de regen. Ze vond alleen drijfnatte stoepen, de wind wervelde dode bladeren rond haar voeten. Haar oproepen werden niet beantwoord.