Pas toen ze Orion had neergezet, merkte Eliza het haveloze stuk papier naast hem op. Het was vochtig en verfrommeld en droeg een spinnenachtig handschrift. Ze keek scheel naar de gekartelde letters die over de pagina waren gekrabbeld: “HET EINDE VAN DE WERELD NADERT.” Haar bloed werd koud. Het briefje verwees ook naar het zoeken van een schuilplaats “onder de vloeren.”
Ze had geen idee hoe Orion zoiets had gevonden of waarom het met zo’n urgentie sprak. Angst deed haar maag draaien bij het idee van een doemswaarschuwing die in haar gang verscheen, in combinatie met de griezelige voorwerpen die ze al had ontdekt.