Fronsend achter haar bril met draadranden onderzocht Dr. Ellis het papier zorgvuldig onder een archeilamp. Ze concludeerde dat het authentiek was en waarschijnlijk van eind jaren 1930 of begin jaren 1940. “Veel mensen waren bang voor bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog,” zei ze. “Sommigen bouwden zelfs verborgen kamers in hun huizen. Misschien heb jij wel een geheime schuilkelder.”
Eliza’s gedachten dwarrelden rond. Ze herinnerde zich de kleine poppenonderdelen en linten, de schoen, het gevoel van een onzichtbare aanwezigheid in haar huis. Zouden deze voorwerpen hebben toebehoord aan een kind dat hier tientallen jaren geleden woonde – en zich mogelijk verstopte?