Eliza volgde hem op blote voeten over de krakende houten veranda. Orion liep naar een overwoekerde hoek van haar tuin, waar een oud ventilatierooster uit de fundering stak. Ze had er nooit veel aandacht aan besteed, in de veronderstelling dat het naar een kruipruimte of een in onbruik geraakt buizensysteem leidde.
Ze keek verbaasd toe hoe Orion zich door de smalle opening wurmde, met een zwiepende staart. Terwijl ze haar oor tegen het rooster drukte, kon ze hem ergens beneden horen miauwen. Angstig om hem weer kwijt te raken, gluurde Eliza naar binnen. Duisternis vulde de nauwe doorgang en een muffe tocht streek langs haar gezicht.