Het meest opzienbarend was een regel die deze ruimte beschreef als een beschermde schuilplaats voor een gezin dat veiligheid zocht tijdens bombardementen. Dr. Ellis legde uit dat hoewel grootschalige bombardementen in de VS tijdens de Tweede Wereldoorlog onwaarschijnlijk waren, mensen toch verborgen kamers bouwden uit angst en onzekerheid.
Het briefje eindigde abrupt, hintend op dagboeken of notities die in die verborgen ruimte waren achtergelaten. “Je moet het onderzoeken,” zei Dr. Ellis met glinsterende ogen. “Als je iets substantieels vindt, laat het dan aan het museum weten. Dit kan een ongelooflijk stuk plaatselijke geschiedenis zijn.”