Binnenin ontdekte ze door water beschadigde foto’s, hoeken gekruld en beelden wazig. Vage silhouetten van mensen – misschien een moeder, vader en klein kind – staarden haar aan vanaf het verwoeste papier. Vervolgens tilde ze een stapel in doeken gewikkelde dagboeken op. Op de omslag van het bovenste dagboek stond de vage inscriptie “1939”
Pagina’s dagboekaantekeningen beschreven de angst van een familie voor een wereldwijde oorlog en de mogelijkheid van luchtaanvallen. Eén passage vertelde over verwoede nachten waarin ze naar radioberichten luisterden, onzeker of er op een dag bommen zouden vallen. Hoewel de V.S. niet zwaar gebombardeerd werd, had alleen al de terreur hen ondergronds gedreven.