Jonathan begroette haar hartelijk, gaf haar een compliment over haar outfit en trok haar stoel met een mannelijke flair naar zich toe. Zijn manieren waren onberispelijk en Amelia voelde haar zenuwen bedaren toen ze begonnen te praten. Zijn charme was moeiteloos, alsof hij gewend was om anderen zich op hun gemak te laten voelen.
Hun gesprek stroomde gemakkelijk. Jonathan was een natuurlijke prater, die slimme grappen mengde met oprechte interesse in haar gedachten. Amelia merkte dat ze meer moest lachen dan ze in maanden had gedaan. Hij luisterde aandachtig, alsof zij de enige persoon in de kamer was.