Amelia forceerde een glimlach en knikte langzaam, maar haar hoofd gonsde van onzekerheid. De uitleg klopte niet; het voelde als een handige dekmantel voor iets waar ze haar vinger niet helemaal op kon leggen. Amelia probeerde haar onbehagen te verbergen en verontschuldigde zich naar de badkamer.
Zodra ze de deur achter zich dichttrok, leunde ze zwaar tegen de wastafel, haar ademhaling kwam in ondiepe, ongelijke uitbarstingen. Terwijl ze naar haar spiegelbeeld staarde, probeerde ze haar op hol geslagen gedachten te bedwingen.