Ze wilde zich omdraaien en wegrennen, de bar ontvluchten zonder om te kijken. Maar haar portemonnee lag nog op tafel. Ze kon niet weggaan zonder haar portemonnee; het was niet alleen het ongemak – het was haar levenslijn, haar verbinding met veiligheid.
Amelia haalde trillerig adem en dwong zichzelf om terug naar de tafel te lopen, haar bewegingen weloverwogen en stabiel. Ze probeerde de paniek die door haar aderen gonsde te maskeren door een glimlach op haar gezicht te plakken toen ze Jonathan naderde.