Toen de drankjes arriveerden, dwong Amelia zichzelf om te lachen en aan het gesprek deel te nemen, terwijl haar gedachten op haar plan gericht waren. Ze hief haar glas op en deed toen alsof ze struikelde, waardoor ze de drank over zich heen liet vallen. “Oh jeetje!” riep ze uit, beschaamd en in de war.
Jonathan leunde achterover, een vleugje ergernis dwarrelde over zijn gezicht. Amelia depte op haar kleren en deed alsof het gemors een ongelukje was. De ober haastte zich met tissues en bood bezorgd aan om te helpen. Amelia zag haar kans en greep hem.