Amelia droogde haar handen af, trok haar jurk recht en haalde nog een keer diep adem voordat ze naar buiten stapte. Terwijl ze terugliep naar de tafel, scande ze de bar, op zoek naar een teken dat de ober iets aan haar verzoek had gedaan.
Haar zenuwen waren gespannen en ze klampte zich vast aan de hoop dat ze Jonathan niet veel langer alleen zou hoeven zien. Ze keerde terug naar de tafel, forceerde een glimlach en ging zitten alsof er niets was gebeurd. Jonathan bekeek haar aandachtig, zijn uitdrukking ondoorgrondelijk.