Op het moment dat Jonathan uit het zicht verdween, verscheen de ober van eerder aan haar zijde. Zijn houding was energiek maar geruststellend. “Kom met me mee,” fluisterde hij, zijn stem laag en dringend. “Er staat een politieauto te wachten bij de achteruitgang. Het is nu veilig.”
Opluchting stroomde door Amelia heen toen ze opstond, haar benen trilden maar ze was vastbesloten. Ze volgde de ober snel, terwijl ze over haar schouder keek om er zeker van te zijn dat Jonathan nergens te zien was. De adrenaline gierde door haar aderen toen ze door de bar en de achterdeur naar buiten zwierven.