Amelia zat achterin de politieauto, haar hart begon eindelijk te vertragen toen het gewicht van haar ontsnapping tot haar doordrong. Opluchting overspoelde haar zintuigen; ze was veilig. De nachtmerrie was voorbij en ze kon niet geloven hoe dicht ze bij gevaar was gekomen.
Op het bureau legde Amelia haar verklaring af, waarin ze elk verontrustend detail vertelde, inclusief Jonathan’s verdachte telefoontje. De agenten luisterden aandachtig terwijl ze zijn gedrag en haar instinctieve angsten beschreef. Ze verzekerden haar dat ze er goed aan had gedaan om hulp te vragen.