Terwijl de dagen overgingen in de nachten, voelde Emily zich kronkelen met hevige buikpijn, die gepaard ging met braakneigingen. Nadat hij het haar man had verteld, drong David er bij haar op aan om onmiddellijk medische hulp te zoeken. Emily was echter verscheurd: ze moest voor drie pasgeboren baby’s zorgen en ze wilde niet het risico lopen om in het ziekenhuis te worden opgenomen.
Haar bezorgdheid werd nog vergroot door de gedachte dat haar afwezigheid de zorg voor haar kleintjes zou kunnen beïnvloeden. Ongeacht haar verslechterende gezondheid besloot Emily de pijn te verdragen, in de hoop dat het slechts een fase van postnataal herstel was. Haar hoop begon echter te tanen naarmate haar toestand met de dag verslechterde.