John’s hart zonk. Hij had gehoopt zijn twijfels weg te kunnen nemen, maar Caroline was duidelijk uitgeput. Omdat hij haar niet wilde pushen, stemde hij met tegenzin toe. “Oké, laten we je naar huis brengen,” zei hij, nog steeds verward en gefrustreerd terwijl ze wegliepen van de school, zonder dichter bij antwoorden te komen.
John kon niet stoppen met denken aan de speelplaats en het ontbreken van een tweeling. Had Caroline zich echt alles verbeeld? Omdat hij niet wist wat hij moest geloven, besloot hij een e-mail te sturen naar haar leerkracht, in de hoop op wat meer duidelijkheid.