John’s hart zonk. Dat klonk helemaal niet goed. Toen Emily die week thuiskwam, vertelde hij haar over de e-mail en verwachtte begrip. In plaats daarvan werd Emily boos en beschuldigde hem ervan dat hij achter haar rug omging. John was verbijsterd door haar reactie.
Emily’s frustratie laaide op terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. “John, je bent geobsedeerd door niets. Caroline is nog maar een kind en kinderen verzinnen voortdurend denkbeeldige vriendjes. Je blaast dit veel te veel op.” Haar stem was scherp en ze wuifde zijn bezorgdheid volledig weg. “Laat het gewoon gaan.”