John’s hart deed pijn toen de woorden van de lerares tot hem doordrongen. Hij had geen idee dat Caroline zoveel moeite had om vrienden te maken. De gedachte aan zijn dochter die alleen in de hoek van het klaslokaal zat terwijl de andere kinderen speelden, vervulde hem met verdriet.
Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij ervan overtuigd raakte dat Anna niet echt was, slechts een verzinsel van Caroline om de leegte van haar eenzaamheid op te vullen. Het besef dat zijn dochter deze denkbeeldige tweelingzus had gecreëerd om met haar moeilijkheden om te gaan, liet hem hulpeloos en gebroken achter.