John aanbad zijn dochter en moedigde haar levendige fantasie aan. Hij geloofde dat haar verhalen een manier waren om de afwezigheid van broers en zussen en de verdeelde aandacht van haar drukke ouders te compenseren. Caroline ging vaak op in haar wereld van fictieve avonturen en John, die hun tijd samen koesterde, nam gretig deel aan haar fantasierijke spelletjes.
Het was een gewaardeerd onderdeel van hun vader-dochter routine geworden. Op een dag kwam Caroline opgewonden thuis van school, haar ogen glinsterden toen ze het nieuws vertelde dat ze haar tweelingzus Anna had gevonden en dat ze haar beste vriendin was geworden.