Voordat Theresa kon verwerken wat er was gebeurd, zakte het eerste kind in elkaar. Haar hart bonkte toen de anderen een voor een volgden en als vliegen op het zachte gras vielen. Ze vielen als in slow motion, hun lichamen slap, hun ogen gesloten.
Theresa’s adem stokte in haar keel, de paniek steeg als een golf omhoog. Ze haastte zich naar het dichtstbijzijnde kind en schudde zachtjes aan zijn schouders, met trillende stem. “Wakker worden! Kom op, maak Jimmy wakker!” Maar er kwam geen reactie, alleen maar stilte.