Theresa kroop terug in bed en begroef zich onder de dekens, maar de slaap kwam niet zo gemakkelijk. Haar hoofd ging tekeer en herhaalde het beeld van de gloeiende bol. “Je bent gewoon doodmoe,” fluisterde ze, terwijl ze probeerde niet aan het spookachtige licht te denken.
Uiteindelijk won de uitputting en Theresa viel in een diepe slaap, te moe om zich nog iets van de buitenwereld aan te trekken. Ze sliep vredig, maar haar dromen waren gevuld met beelden van het vreemde flikkerende licht.