Het idee deed een rilling over haar rug lopen en vulde haar met een mengeling van angst en urgentie. Hoe verontrustend het ook was, deze gedachte zette haar er ook toe aan om op de deurbel te drukken. Ze kon het idee niet verdragen dat haar lieve oom daar zou liggen, onbekend bij wie dan ook, zijn afwezigheid onopgemerkt. De gedachte alleen al was ondraaglijk en ze wist dat ze moest uitzoeken of hij in orde was.
Gelukkig hoorde ze op het moment dat ze aanbelde geluiden uit de garage komen. Nieuwsgierig liep ze naar de garagedeur en hurkte neer om hem te openen. Net toen ze de deur wilde opendoen, schrok ze van een stem die van achteren naar haar schreeuwde.