Kristen leunde achterover in haar business class stoel en slaakte een diepe, uitgeputte zucht. De afgelopen maanden waren niets minder dan slopend geweest – een wervelwind van presentaties, langeafstandsvluchten en eindeloze onderhandelingen.
Ze had zo lang op cafeïne en pure wilskracht gelopen dat het idee om naar huis terug te keren bijna onwerkelijk aanvoelde. Maar nu, terwijl het zachte leer van de stoel haar lichaam omhulde en het zachte gezoem van het vliegtuig onder haar begon te trillen, stond ze zichzelf toe om eindelijk te ontspannen. Thuis. Na zoveel chaos was ze eindelijk op weg naar huis.
Terwijl de passagiers het vliegtuig instapten, keek ze uit het raampje naar de baanwerkers die onder de felle lampen doorliepen. Ze probeerde zich mentaal los te maken, maar haar gedachten bleven haar terugtrekken naar de maanden achter haar – nachten die ze zich nauwelijks herinnerde, een agenda vol verplichtingen die ze niet kon wachten om achter zich te laten.