Er was iets mis. Verschrikkelijk mis. Ze keek naar de man – de zogenaamde veteraan – die zich aan de kant had teruggetrokken, met trillende handen terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd veegde. Zijn ogen waren naar beneden gericht, contact vermijdend, en Kristen voelde een golf van verontwaardiging.
Dit was niet de heldhaftige figuur die ze zich had voorgesteld; dit was iemand die verdwaald was, spartelend op een moment dat om moed en duidelijkheid vroeg. Een gevoel van angst nestelde zich diep in haar terwijl ze met haar gedachten worstelde, wetend dat deze ontmoeting nog lang niet voorbij was.