Kristen’s geest speelde de gebeurtenissen steeds opnieuw af, elk detail nog verwarrender en afmattender dan het vorige – de bevende handen van de man, zijn aarzeling, de insignes die de waarheid verraadden. Ze wist dat ze juist had gehandeld door hem aan te geven, maar de bittere smaak van verraad bleef.
Toen het vliegtuig eindelijk landde, veroorzaakten de wielen die het asfalt raakten een rilling door de cabine die Kristen terug naar de werkelijkheid schokte. Ze stond langzaam op uit haar stoel, haar bewegingen weloverwogen en afgemeten terwijl ze haar spullen bij elkaar zocht.