Kristen herinnerde zich hoe hij de vroege ochtenden beschreef, wanneer de zon nog maar net de horizon kuste en de lucht scherp was van de belofte van een nieuwe dag. Hij beschreef de slopende oefeningen, de meedogenloze oefeningen en de mentale kracht die nodig was om ze te doorstaan.
Elk detail schetste een levendig beeld van discipline en moed, waardoor Kristen een diep respect kreeg voor hen die dienden. Als kind zat ze met grote ogen te kijken naar de moed die als een hartslag door zijn verhalen leek te kloppen.