“Neemt u hem alstublieft. Het is het minste wat ik kan doen om u te bedanken voor uw dienst.” Even leek de uitdrukking van de man te aarzelen, alsof hij niet zeker wist of hij het moest accepteren. Toen gaf hij een bescheiden knikje. “Dat is heel vriendelijk van u, mevrouw,” zei hij, zijn stem laag, respectvol. “Dank u.”
Met een beleefde glimlach pakte Kristen haar spullen en ging naar achteren, naar de economy class. Ze vond het niet erg. Het gebaar voelde goed. Ze had iets goeds gedaan vandaag – klein, maar betekenisvol.