“Volgt hij me?” Vroeg Jacob zich af, zijn borstkas verkrampte. Hij zei tegen zichzelf dat het niets was – dat de bewaker gewoon zijn ronde deed – maar de gedachte bleef in zijn hoofd hangen als een doorn. Hij begon zich hyperbewust te voelen van elke beweging die hij maakte, plotseling bewust van hoe hij eruitzag: zijn versleten laarzen, zijn oude camojasje, de angst die op zijn gezicht geschreven stond.
“Denken ze dat ik iets ga stelen?” dacht hij bitter. “Willen ze me hier niet?” Jacob probeerde het gevoel van zich af te schudden en liep naar de babydoekjes. Maria had gezegd dat ze bijna op waren, maar toen hij naar een pak greep, pauzeerde hij.