Jacob aarzelde, de gedachte om iets voor zichzelf te nemen voelde vreemd en bijna egoïstisch. Maar de ogen van de oudere vrouw stonden strak en haar toon liet geen ruimte voor tegenspraak. “Jacob, het leven is al moeilijk genoeg zonder jezelf zelfs de kleinste geneugten te gunnen. Ga door.”
Langzaam knikte Jacob. “Dank je,” fluisterde hij, zijn stem nauwelijks hoorbaar. Hij draaide zich om en liep terug naar de toonbank waar het sixpack had gestaan. Het gewicht van het schuldgevoel dat hij eerder had meegedragen voelde nu lichter, vervangen door een warmte die hij in lange tijd niet had gevoeld.