De koude ochtendlucht beet door de versleten stof toen hij het huis uitstapte. De vrachtwagen stond op de oprit, stil en onbeweeglijk, de benzinemeter gevaarlijk dicht bij leeg. Hij kon het zich niet veroorloven om de weinige brandstof die hij nog had te verbruiken – het was een reddingslijn voor noodgevallen, niet voor boodschappen.
Met een vermoeide zucht besloot Jacob te voet verder te gaan. De kruidenier was niet ver, net geen kilometer, maar de afstand voelde langer op dagen als deze. Zijn laarzen, versleten door jarenlang gebruik, raakten het plaveisel met een doffe plof toen hij begon te lopen.